Tagarchief: verjaardag

WE SLAAN EEN JAARTJE OVER

De vrouw is jarig. Uiteraard ga ik hier niet vertellen welke leeftijd ze vandaag bereikt heeft. Dat zeg je niet over een dame. Wel zou ik je kunnen vertellen, hoe jong ze zich graag voelt en dat haar, volgens eigen zeggen, volgend jaar een surpriseparty te wachten staat.

Het blijft een apart fenomeen, je leeftijd. Lang geleden wilde ik graag zestien worden om brommer te mogen rijden en vervolgens achttien voor de motor. Nu zie ik er helemaal niet naar uit om mijn seniorenpas op te halen en probeer ik krampachtig in mijn midlifecrisis te blijven hangen. Want als ik daar eenmaal doorheen ben, dan vrees ik te gaan verlangen naar een voetenbankje met sloffen en een dekentje over mijn benen. Hmmm, goed boek erbij met een glaasje cognac op de leuning van m’n luie stoel, haardje aan en de kat op schoot. Het klinkt ineens aantrekkelijker dan gedacht. Ik begeef me nu op glad ijs, ben ik bang. Nog maar even niet aan toegeven is het devies. Het feit dat mijn vrouw ook vele jaren jonger is dan ik en er nog twee van onze vijf kinderen thuis wonen, houdt me ook jong natuurlijk. Soms wordt het een gekunsteld stukje toneel en verlang ik naar rust. Maar goed, het gaat alweer over mij en zo is dit verhaal niet begonnen. Dit jaar vieren we de verjaardag alleen met de kinderen en hun aanhang. Jarige Jet heeft een hoop aan haar hoofd en wil graag rust en ruimte. Dit ligt dus niet aan de leeftijd, moge dat duidelijk zijn. Als een ware soepkoningin zal ze de selecte groep gasten, op deze memorabele herfstdag, trakteren op verse pompoensoep. Deze speciale culinaire gave wordt inmiddels zo gewaardeerd, dat onze oudste zoon al gevraagd heeft of er voor hem wat bewaard kan worden omdat hij, in verband met zijn avonddienst, niet bij het nuttigen van de delicatesse aanwezig kan zijn. Als ik dadelijk thuiskom, ga ik aan de slag met het dekken van de lange tafel en het entertainen van de gasten. Dat vind ik leuk, een beetje in het middelpunt van de belangstelling staan en bezig zijn, dan voel ik me fit en jong. Als het hele gebeuren achter de rug is en er wat drank in de man zit, zak ik tegenwoordig nogal eens als een plumpuddinkje in elkaar en merkt mijn vrouw laconiek op dat ik me weer eens uitgesloofd heb. “Alleen maar voor jou, liefste, alleen maar voor jou!”, pruttel ik dan waarschijnlijk nog even voordat ik in slaap sukkel.

Maar zover is het nog niet. Er dient eerst nog een cadeautje overhandigd te worden. Voor het eerst heb ik me hierover laten voorlichten. Voorgaande jaren ben ik voor diverse cadeaugelegenheden, en die waren er genoeg volgens de vrouw, op mijn intuïtie afgegaan. Niet dat ik altijd de plank mis sla, maar de ervaring leert dat, ondanks lieve complimentjes, sommige cadeaus niet gedragen, genoten of gebruikt worden. Ditmaal ben ik subtiel geattendeerd op een presentje. Hierbij is het verrassingselement niet vergeten en ben ik in de gelegenheid gesteld om te kiezen uit twee opties. Quasi nonchalant heb ik erbij gestaan toen de jarige in spé, in mijn beleving, duidelijk een voorkeur richting mijn brein trachtte te duwen. Enigszins opgelucht over deze manier van sturing, ben ik deze week het kleinood op gaan halen. De gezellige verkoopster prijst mijn inzicht in de wensen van mijn vrouw. Nu kan ik je verzekeren, dat het toch mogelijk is dat ik een verkeerde keus gemaakt heb. Volgend jaar, tijdens de surpriseparty, hoop ik te kunnen wijzen op mijn verstand van vrouwen.

Wouter Kramer Column 93, 27 oktober 2016

SPANNING

Geef een reactie

Spreken is toch iets anders dan schrijven.

Het lijkt soms zo eenvoudig. Of ik bij een tuinfeest van een tennisvriend, die zijn verjaardag viert, drie columns wil voordragen.

Nou ken ik de tekst, dus hoe moeilijk kan het zijn, dacht ik bij mezelf. “Geen probleem jongen, leuk! Welke wil je dat ik voordraag?” antwoordde ik daarom vol zelfvertrouwen. “Wel, er komt een gemêleerd gezelschap en niet alleen Dordtenaren, dus: de Schapenkoppen, wil ik wel graag voorgedragen hebben. Verder moet je zelf maar kijken wat je leuk vindt. Oh, voordat ik het vergeet, er wordt ook piano gespeeld. Een jonge dame komt klassieke stukken spelen en het lijkt me een goed plan als jij daarna je zegje doet”.

Daar begint het al! Nu moet ik gaan kiezen. Wat vind ik leuk? En wat past er bijvoorbeeld bij een klassiek pianostuk? Uiteindelijk vind ik een stuk over tennis wel van toepassing, gezien onze vriendschapsband. Verder wil ik graag het verhaaltje over het pand van mijn voorvaderen uit de Grotekerksbuurt delen met het publiek. Later in de week spreek ik mijn maat en hij vraagt of ik er al uit ben en of ik me wel goed wil voorbereiden. Als tip geeft hij mee, dat ik het een paar keer hardop voor moet lezen! Hier had ik eerlijk gezegd nog niet bij stil gestaan. Er wordt kennelijk nogal wat van me verwacht. Of is er geen vertrouwen in mijn performance? Bijna ga ik aan mezelf twijfelen en voor de zekerheid print ik de geselecteerde verhaaltjes alvast uit. Volslagen belachelijk sta ik in onze tuin de, mij bekende, teksten tegen de kat en de hond met bijpassende armbewegingen ten gehore te brengen. Ik vind het goed zo! Ik zou er haast nerveus van worden. Om vier uur worden we de bewuste middag bij de tuinborrel verwacht. We fietsen naar het relatief nieuwe wijkje aan de Reeweg-zuid. Ik weet nog, dat mijn moeder daar een biologisch volkstuintje had, waar ze verontwaardigd plaats moest maken voor huizenbouw. “Wij jarenlang onze stinkende best doen om gifvrij te tuinieren om nu weggestuurd te worden, zodat rijke stinkers hier gifvrij kunnen wonen” wist ze me destijds boos te vertellen. Het kan haast niet anders, dat mijn vriend en zijn vrouw op het voormalige tuintje van mijn moeder wonen, want alles groet er welig en prachtig fruit komt je door de hele tuin sprankelend tegemoet. Ik overhandig de jarige mijn gesigneerde boekje als cadeau en neem een koele licht alcoholische versnapering op deze bloedhete zomermiddag. Als twee vreemde eendjes in de bijt bewegen we ons nog een beetje onwennig in de langzaam volstromende tuin. De gastheer doet zijn uiterste best om ons op ons gemak te stellen en dat lukt hem bijzonder aardig. Dan is het zover! Ietwat gespannen kondigt de jarige Job het programma aan bij zijn gasten. Elk heel uur, vanaf nu, wordt er piano gespeeld en een verhaal vertelt en of een ieder hier even aandacht aan wil schenken. Rond de piano zijn diverse stoelen opgesteld, ik neem plaats in de deuropening, zodat de toehoorders binnen en buiten me goed kunnen verstaan. De verwachtingen worden duidelijk opgeschroefd en nu het zover is, voel ik de blikken reeds op me gericht, terwijl de jonge dame nog moet beginnen. Als even later de kop eraf is, geeft mijn trotse vrouw me een klein advies voor verhaal twee. Vanaf dat moment ben ik beroemd in de tuin en heb hele leuke gesprekken met interessante mensen. Maar goed dat ik geen vier verhalen hoef voor te dragen, want door voldoende witte wijn neemt mijn spraakvermogen rap af. Het was een geweldige ervaring en mijn vriend en ik kunnen, eindelijk ontspannen, terugkijken op geslaagd feestje.

Wouter Kramer Column 86, 01-09-2016

JARIG

Geef een reactie

Afgelopen week was ik jarig. Niets vreemds zou je denken, iedereen verjaart nu eenmaal. Toch was het voor mij weer een andere verjaardag, dan voor de doorsnee medemens. Voor de 14e keer in mijn leven was het mogelijk om op mijn geboortedatum ook mijn verjaardag te vieren. Ik ben namelijk op 29 februari geboren.

Het feit, dat ik een schrikkelkind ben, maakt me speciaal. Dat vind ik zeker niet vervelend en ik begrijp de ouders niet, die er alles aan doen om een geboorte op deze dag te vermijden. Het verhaal dat mijn eigen vader nota bene tegen de vroedvrouw destijds zei: “Zet de datum maar op 1 maart, het is nog maar een uurtje.” En waarschijnlijk tegen mijn moeder heeft gezegd: “Even vast houden nog meissie, niet persen!” Heeft me dan ook altijd verbaasd. Vreemde vogels en aparte types genoeg in de familie en om nu te stellen dat mijn vader een doorsnee man was, gaat ook niet op. Wellicht wilde hij me de extra aandacht en uitzondering besparen. Uiteindelijk is er gewoon “29 februari” op mijn geboorteakte komen te staan en terecht, want dat hoort bij mij. Het heeft me inderdaad wat extra aandacht opgeleverd. Vanaf het moment, dat ik me ging beseffen dat ik toch wel een uitzonderlijke geboortedag had, ben ik er wat mee gaan doen. Toen ik 3 werd was mijn jongste zus inmiddels ouder dan ik. En op mijn 4e was ik zelfs groot voor mijn leeftijd. Nu ik 14 ben gaat dat al niet meer op. Verder heb ik op mijn 6e verjaardag, met lotgenoten, een reis aangeboden gekregen naar Zweden. Met een heel nest schrikkelaars, hebben we onze verjaardag op de boot van Kiel naar Göteborg gevierd. Mooi was ook, dat mijn dochter en ik in het zelfde jaar 10 werden. Dat hebben we groots gevierd in een zaaltje. Talloze cadeaus, die ik toen gekregen heb voor mijn 10e verjaardag, konden zo doorgeschoven worden naar mijn zoon. Leuk ook het Poëziealbum dat ik toen gekregen heb, de versjes die daar instonden mocht mijn zoon echter niet lezen, rode oortjes kreeg ik er van.

Nu heb ik dus een periode van 4 jaar 13 afgesloten. Deze periode is begonnen op de top van de Kilimanjaro. Destijds hadden drie vrienden en ik het plan opgevat om op 29 februari deze mijlpaal te bereiken. Ondanks hoogteziekte heb ik daar mijn verjaardag goed gevierd. Onze Tanzaniaanse begeleiders hadden zelfs nog een taart voor me geregeld en volledig in Afrikaanse stijl verjaardagsliederen gezongen. Zo zie je maar, het levert altijd iets speciaals op. Het mooiste cadeau was echter dat op die dag, op grote afstand van elkaar, mijn huidige vrouw en ik besloten om te gaan trouwen. Daarna hebben we als nieuw samengesteld gezin in de afgelopen 4 jaar veel meegemaakt en gedaan. Ik kan gerust stellen, dat voor mij 13 geen ongeluksgetal is en dat ik deze leeftijd maximaal benut en uitgemolken heb. Maar het is goed zo, tijd voor de volgende 4. Volgens mijn collega die, op het werk, met een speech deze 14e periode ingeluid heeft, gaat het me weer veel brengen. Hij voorspelt kleinkinderen, het uitvliegen van de nog thuiswonende kinderen, wereldreizen met mijn vrouw en het uitbrengen van een boek. Wel deze visionair heeft voortschrijdend inzicht. Met trots kan ik melden, dat mijn neef en zijn vrouw al een boekje hebben laten bundelen en mijn vrouw een website heeft gebouwd over mijn proza. Mooie cadeaus om 14 mee te beginnen.