Eindelijk zat ik weer naast hem. Hij is één van mijn beste vrienden. Door allerlei omstandigheden zijn we elkaar even uit het oog verloren en ik moet bekennen dat ik hem gemist heb.
De aanleiding dat wij samen, met nog meer zielsverwanten, aan een lange tafel naast elkaar zaten is overigens niet vreemd. We wachten totdat we ons eerste biertje gaan proeven. Dat ritueel hebben we jaren lang opgebracht. Vol overgave hebben we ons opgeofferd om, op zondagen, onze families niet in mineurstemming te brengen met onze aanwezigheid. Deze bereidheid om onze vrouwen en kinderen niet op te zadelen met prietpraat en weetjes, gevolgd door verplichte opruim opdrachten of lange wandelingen door de Dordtse Biesbosch, hebben we moeten verbijten met liters bier. Dat daaraan vooraf een niets om het lijf hebbend spelletje, met een vijfje of leren knikker, genaamd voetbal plaatsvond, doet daar niets aan af. Het ging altijd om het ontzien van de geliefden. Leven en laten leven, jezelf wegcijferen. Dat komt met een prijs.
Alle gekheid op een stokje. We zijn we met het oude voetbalteam op trainingskamp in Otterlo geweest. Door het bereiken van een bepaalde leeftijd of lichamelijke ongemakken compenseren we de zondagcompetitie met vriendschappelijke sportevenementen. Het gezamenlijk proeven van een biertje is een welkome traditie welke we in ere houden. Vandaar dat ik nu naast mijn vriend zit in afwachting van het eerste gerstenat dat we in een biologische brouwerij op de Veluwe zo meteen aangeboden krijgen. Ik ben benieuwd welke het zal zijn, we hebben zojuist van de enthousiaste bierbrouwer uitleg gekregen over de verschillende brouwsels die hij produceert. Een man met een passie is leuk om aan te horen maar al vrij snel gaat het verhaal toch langs je heen als je de pretcilindertjes met vloeibaar brood door het stikkerapparaat hebt zien rollen. Je krijgt trek.
En? Vraag ik mijn buurman. Wat denk je, wordt het een bezopen zwijntje, het aangeschoten edelhert of de muffe moeflon? “Cola light Wouter!!” Hoorde ik naast me, hahahaha even serieus man, wat denk je? “Cola light! Ik vind het niet meer lekker!” Even dacht ik dat mijn wereld instortte.
Hij is er mee gestopt. Hij drinkt niet meer. Althans geen alcohol meer. Dat is eigenlijk beide niet correct. Hij drinkt uiteraard nog steeds en pure alcohol heeft hij, maar daar steek ik bij hem mijn hand niet voor in het vuur, nooit genuttigd. Toch gaat deze zin als een lopend vuurtje door het gezelschap. Hij vindt het niet meer lekker! De schrik slaat toe. Ik ben het weekend niet van zijn zijde geweken en we zijn, tussen wat sportieve oprispinkjes door, van de ene uitbaterij naar de andere gegaan en heb menig biertje achterovergeslagen terwijl hij de nuchterheid behouden heeft. Ik kan niet anders zeggen dan dat het als van ouds was. Mijn vriend heeft de alcohol niet nodig om ongelofelijk prettig gezelschap te zijn en we hebben ouderwets onbedaarlijk hard gelachen. Dat geeft hoop voor de toekomst. Wie weet zijn we over een tijdje beide de bob als de rest van ons vriendenploegje daar nog niet aan toe is. Hij hoeft dan in ieder geval geen twee keer te rijden met een busje vol dronken puberale mannen van middelbare leeftijd waar ik nu nog deel van uitmaak.
Wouter Kramer
05-02-2015