Dat heb ik ook nog even gedaan. De oplossing voor het fileprobleem en nog een groene gedachte ook! Er werd door de zaak een computer bij mij thuis in de serre geïnstalleerd en allerlei, voor die tijd, vooruitstrevende apparaten werden bijgeleverd. Ik had er de ballen verstand van, maar voelde me wel heel modern en interessant. Ik dacht: “Kan ik eindelijk eens ongestoord mooie beleidsplannen gaan schrijven. Zonder afleiding doorwerken en meters maken.”

Ik neem aan dat dit wel zou kunnen werken voor de geconcentreerde disciplinefreak. Maar voor mij was er geen enkel ongestoord moment. Dat lag aan mij. Ik word namelijk zeer snel afgeleid. Dat was al zo op de lagere school, waar ik meer naar buiten keek dan naar het grote zwarte krijtbord. Dat was in dit geval niet anders. Heb je enig idee hoeveel vogeltjes er zich in je tuin ophouden op een doordeweekse ochtend? Wel, ik ben inmiddels een kenner. Het gedrag is ongelofelijk complex en het duurt weken voordat je enige patronen en verhoudingen ontdekt hebt. Toen ik deze fase door was heb ik me weer vol overtuiging op mijn verantwoordelijke zakelijke taken gestort. In een vluchtig moment van focusverslapping viel me op dat er, na de bouw van de serre, enige afwerkklusjes zijn blijven liggen. Dat stoort en dient opgelost te worden. Het blijft anders knagen en komt zo niet ten goede aan de zakelijke belangen. Dus eerst even klussen uiteraard. Dat het werk waar ik voor betaald werd er niet onder geleden heeft komt door de enorme inzet tijdens kantooruren om de opgelopen achterstand in te halen. Mijn werkgever heeft, omwille van de veiligheid, uiteindelijk een streep door deze manier van werken gezet. Hij vond het niet verantwoord meer toen ik, met een kwast in mijn handen, wakker werd in het ziekenhuis. Heel erg gevaarlijk, dat thuiswerken boven op een ladder.

Thuiswerken is een breed begrip. Ik werk inmiddels natuurlijk ook weer thuis, maar dan buiten werktijd. Dat wordt door menigeen onder het hebben van een hobby verstaan. Dat is niet helemaal waar. Sommige klussen blijven een opdracht en deze zal ik nooit leuk gaan vinden. Alles dat met het vak schilderen te maken heeft, behalve aflakken want dat is zichtwerk, vind ik een “kloten”klus. Omdat ik mijn baan als plezierig ervaar, houd ik soms wat energie over voor het klussen. Het gaat echter te ver om dit hobbyen te noemen. Daar moet je natuurlijk ook vreselijk mee uitkijken want dat is niet goed voor je onderhandelingspositie. Dat thuiswerken van alle tijden is, hoorde ik toen ik hierover een tennismaat sprak. Die wist te melden dat zijn broer destijds, voor zijn nummer, hospik bij de landmacht was en in den lande controles moest uitvoeren bij jonge dienstplichtige soldaten die zich ziek gemeld hadden. Aangezien er op het platteland altijd wel een drukke periode was: zaaien, hooien, oogsten, noem maar op, trof hij menig boerenzoon aan in bed met het stro nog in zijn haren. Als hij dan de dekens wegtrok lag de potige kinkel met de stront onder zijn klompen in zijn nest te stinken. Zware hooikoorts in het rapport en naar de volgende! Prachtige verhalen zijn dat. Ik zal voor mijn zaak niet snel meer thuis werken. Inmiddels ken ik mezelf redelijk goed en probeer ik balans te houden. Als ik nu weleens onder werktijd een boodschapje doe of een columnpje schrijf, zie ik dat maar als omgekeerd thuiswerken. Ecologisch wellicht niet helemaal verantwoord, maar wel zo veilig.

Wouter Kramer                                                                                                       column 47, 24-09-2015