We hebben nieuwe buren naast ons gekregen. Een jong stel waarvan zij niet uit Dordrecht of zelfs de Drechtsteden komt. Dit wordt duidelijk als ze je aanspreekt. Je hoort direct dat haar afkomst onmiskenbaar ten noordwesten van ons ligt. Wanneer mijn nieuwsgierigheid te groot wordt en ik hier navraag naar doe, blijkt deze vrolijke flapuit uit IJmuiden te komen.

“Hallo buurman, de heg tussen ons staat helemaal scheef en die willen we weg hebben.” Was mijn eerste kennismaking met deze kordate jongedame. De nieuwe buurman, die achter haar staat, grijpt omzichtig in en nuanceert de eerste indruk die is ontstaan. “ik zal ons even voorstellen, wij zijn de nieuwe buren en ik zal maar meteen even vermelden dat het hart van mijn schat op haar tong ligt.” Buuv moet even lachen en beaamt dat ze de etiquette even overgeslagen heeft, maar dat dat natuurlijk niet zo bedoeld is. Haar ontwapenende lach en lichte schaamrood op de kaakjes onderstrepen haar excuus. Het is in ieder geval een bijzonder prettige verandering na onze vorige buren. Geen onaardige mensen, maar gevormd door een zeer streng Christelijk geloof beten zij nog liever hun tong af dan met ons te communiceren. Ik heb een keer meegemaakt dat de buurman op een holletje voor me uit liep om maar niet met me te hoeven praten. Ik wilde de beste man er even op attenderen dat er bij ons een tuinfeestje aan zat te komen, maar bij elke bocht die ik nam zag ik alleen de wapperende punten van zijn jas. Toen ik uiteindelijk na een vreemde achtervolging bij zijn achtertuin aankwam bleek de angsthaas verdwenen en hoorde ik de achterdeur in het slot vallen. “Stik dan lul”, dacht ik. Vanavond muziek voluit en schijt aan de buren!

Nu gaat mijn vrouw met de buuv een bakkie doen in de stad en zijn we over en weer al bij elkaar op visite geweest. Niet dat ik nu zo familiair met mijn buren hoef om te gaan, maar het is gewoon prettig als je in je directe omgeving wat aanspraak hebt. Beide waren we dat ook gewend vanuit onze eerdere buurtomgeving. Er valt ook wel winst te halen voor de toekomst van ons Nederlanders. Nu de nadruk steeds meer komt te liggen bij duurzaamheid en het delen van goederen, kun je het meest eenvoudig bij je buren terecht. Waarom moeten wij in de straat bijvoorbeeld allemaal een grote uitschuifladder hebben, terwijl we deze van elkaar kunnen lenen? Maar dat geldt natuurlijk voor zoveel spullen. Niet dat ik alles met mijn buren wil delen uiteraard. Als ik een buurman mijn vrouw vriendelijk hoor groeten en goedkeurend zie kijken dan denk ik: “nee vriend! Strikt persoonlijk!” Vroeger werd er veel van elkaar geleend in de buurt. Echter, toen iedereen het financieel beter kreeg werd alles zelf aangeschaft. De interactie in de buurt nam dan evenredig af. Als je elkaar niet meer nodig hebt leef je soms volledig langs elkaar heen. Het is dan ook voor meerdere zaken goed dat we aan de slag gaan met de saamhorigheid. Parijs is wat dat betreft nu wel even het centrum van de wereld. Als we daar, met zijn allen, de duurzaamheid omarmen dan zullen we vanzelf weer meer met elkaar gaan delen. Ik hoop dat daardoor de onderlinge verhoudingen ook normaliseren. Wij zijn er in ieder geval op vooruit gegaan met onze buren. Morgen ga ik maar eens een kopje suiker lenen bij één van mijn buurvrouwen. Je moet toch ergens beginnen nietwaar!

Wouter Kramer                                                                                                        column 58, 17-12-2015